एन्टीबडी उत्पादन हुनै सङ्क्रमणपछि १० देखि १४ दिन लाग्छ । त्यसैले प्रायजसो, एन्टीबडी देखिँदा तपाईँले सङ्क्रमणको चरम अवस्था त पहिल्यै पार गरिसक्नुभएको हुन्छ । आरडीटीले तपाईँले आफूभित्र भाइरस पालिरहनुभएको छ वा छैन भन्ने कुरा देखाउँदैन, पीसीआरले देखाउँछ ।
र्यापिड डायग्नोस्टिक टेस्ट (आरडीटी) र रियलटाइम पोलिमरेस चेन रियाक्सन (आरटी पीसीआर) एकदमै फरक–फरक परीक्षण हुन् । पीसीआरले तपाईँभित्र भाइरस छ कि छैन भन्ने देखाउँछ, तर आरडीटीले देखाउँदैन । बरु आरडीटीले तपाईँको शरीरमा भाइरस भएका कारण त्यसको सामना गर्न शरीरले उत्पादन गर्ने एन्टीबडी छ कि छैन भन्ने देखाउँछ ।
आरडीटी परीक्षण गर्दा तपाईँ (वर्तमान होइन) विगतलाई हेर्न खोज्नुभएको मानिन्छ । विगतमा कुनै व्यक्ति भाइरसको सम्पर्कमा थियो कि थिएन भन्ने थाहा पाउन खोज्नुभएको मानिन्छ । पीसीआर परीक्षणमा भने उक्त व्यक्तिले हाल भाइरस पालिरहेको छ कि छैन थाहा पाउन खोज्नुभएको मानिन्छ ।
सर्वेक्षण तथा निगरानीका लागि आरडीटीको प्रयोग गर्न सकिन्छ भन्ने डब्लुएचओको सुझाव हो । कुनै एउटा ठूलो जमातको कत्रो हिस्सामा एन्टीबडी छ, अथवा त्यो जमातका कति मान्छे चाहिँ भाइरसको सम्पर्कमा पुगेका रहेछन् भन्ने थाहा पाउनका लागि आरडीटीको प्रयोग गर्न सकिन्छ । तर, कुनै खास व्यक्तिले हाल भाइरस पालिरहेको छ वा छैन भनेर जाँच्नु चाहिँ छुट्टै कुरा हो ।
